مساله «غیبت» و «مهدویت» در بین
مسلمانان، به خصوص شیعیان ، دارای سابقه ای بس دیرین است و اذهان مسلمین
به وسیله روایات نبوی و علوی، آشنا با این حقیقت بوده است. منابع ما مشحون
از روایاتی است که در آنها، پیامبر- صلی اللّه علیه و آله- و ائمه هدی -
علیهم السلام- خبر از وقوع غیبت و مسائل مربوط به آن داده اند.
گاه در میان راه هایی که به یک هدف مشخص منتهی می شود یک راه میانبر وجود دارد که فرد را به مقصد، نزدیکتر می سازد و گاه راهی وجود دارد که تمامی راه ها بدان ختم می گردد. نماز نیز حکم همان راه را دارد که برای رسیدن به مطلوب خویش ناگزیر باید از آن گذر کنی، از این روست که می گویند اصلاح تمامی امورتان به نماز بستگی دارد.
هم خوشحال و هم ناراحت
عبدالله نجاشی از موالیان امام صادق علیه السلام بوده است که در زمان حضرت از طرف دستگاه خلافت عباسی ، ولایت اهواز به او سپرده می شود و او در نامه ای از حضرت کسب تکلیف می نماید و بعد از دعا در حق حضرت ، می نویسد که: «من به ولایت اهواز مبتلا شدم و از آقا و مولای خود می خواهم حد و حدود من را مشخص نماید تا بفهمم با چه عملی به خدا نزدیک شوم و چگونه بیت المال را خرج کنم و به چه کسی اعتماد نمایم و چه کسی را اهل سرّ خود قرار دهم...».
