نظم سیاسى بدون داشتن پشتوانه نظرى دوام ندارد (1)و هر انقلابى به دلیل آنکه در پى تخریب نظام سیاسى مستقر و ایجاد یک نظام سیاسى دیگر است، ناچار براى نظام مطلوب آینده خود باید یک پشتوانه فکرى و نظرى داشته باشد، وگرنه مهندسى اجتماعى بعد از انقلاب، موفق نخواهد بود و نظام از هم خواهد پاشید.به عبارتى، هیچ انقلابى صورت نمىگیرد، مگر اینکه مقدمات تغییر فکر فراهم شده باشد.
واژههاى کلیدى ـ انقلاب اسلامى، ارزشهاى فرهنگى، صدور انقلاب، وحدت اسلامى، احیاى فرهنگ اهل بیت (ع) و گسترش زبان و ادبیات فارسى.
انقلاب اسلامى ایران که در بهمن ماه سال 57 متولد شد، در عین داشتن اهداف سیاسى و اجتماعى، نگاه خاصى به تمدن و جهانبینى اسلامى داشت. این رویداد در بیدارى مسلمانان جهان و نوزایى باورهاى دینى نقش عمدهاى ایفا کرد. هر چند تلاش زورمندان جهان، به ویژه در غرب، بر آن بوده است که همواره از انقلاب اسلامى ایران چهرهاى ضد فرهنگى و متجاوز ترسیم نمایند، ولى رهبرى فرزانهى آن بر مفاهیم بکر و تازهاى که در روح انقلاب اسلامى موج مىزند تکیه نموده و بر مشترکات آن با دنیا و اختصاصات منحصر به فرد آن، که در مکاتب گوناگون و جریانهاى فکرى و نحلههاى مختلف دنیا موجود نیست، اصرار مىورزند به گونهاى که معتقد به پویایى و برجسته کردن و مقاومت و بیان نمودن و ترویج آن اختصاصات هستند.
از منظر امام راحل (ره) مفهوم صدور انقلاب در واقع انتقال ارزشهاى معنوى و الهى آن و رساندن این رسالت به گوش جهانیان از طریق استفاده از امکانات و ابزارهاى پیامرسانى مىباشدبدون تردید حضرت امام که مؤیَّد به تأییدهاى الهى بود و نیابت عظماى حضرت بقیة اللّه الاعظم ـ رُوحى لِتُرابِ مَقْدَمِهِ الفِدا ـ را عهده دار بود بهتر مى دانست که اساس کار چیست. او مى دانست که هیچ چیزى به قدر «ولایت» مورد عنایت پروردگار متعال نیست; «وَلَمْ یُنادِ بِشَىء کَما نُودِىَ بِالْوِلایَةِ». و نیز مى دانست که «عبادت» بدون «ولایت» مقبول درگاه حضرت احدیّت نخواهد بود به گفته شاعر:
نماز بىولاى او نماز بىوضو بوَد***به دشمن على بگو نماز خود قضا کند
علاّمه امینى(قدس سره) در الغدیر مى نویسد:
در بیانى از امام باقر(علیه السلام) آمده است:
لو انّ رجلا قام لیله و صام نهاره و تصدّق بجمیع ماله و حجّ جمیع دهره و لم یعرف ولایة ولى اللّه فیو و یکون جمیع اعماله بدلالته الیه، ما کان له على اللّه حقّ فى ثوابه و لاکان من اهل الایمان ; اگر کسى شب را در نماز و روز را روزه دار باشد، همه اموال خود را انفاق کند و همه ساله، حجّ به جاى آورد، ولى ولایت ولىّ اللّه را نشناسد (از او پیروى نکند) و همه اعمال خود را مطابق راهنمایى او انجام ندهد، او را در پیشگاه خدا ثوابى نیست و در شمار مؤمنان نخواهد بود.
آرى، عبادت باید با هدایت و امامت حجّت الهى انجام گیرد. بر این اساس، در زمان پیامبر(صلى الله علیه وآله) و امامان(علیهما السلام)، ایشان هدایت گر امّت بوده اند و در دوران غیبت، هر کس یا باید در دین شناسى، متخصّص باشد و یا باید در فروع و احکام فردى از مجتهد جامع الشرایط تقلید کند. فلسفه وجودى رساله هاى عملیّه نیز جز این نیست.
پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) در ضمن رهنمود معروف به «حدیث ثقلین» اهمّیّت و جاودانگى ولایت را به همگان خاطر نشان ساخته اند. مهم ترین نکته هاى مربوط به «ثقلین» را در مباحث زیر پى مى گیریم.
در درس اوّل اشاره کردیم که امام خمینى(قدس سره) با مخاطب ساختن گروه هاى مختلف ملّت و سفارش آنان به انجام وظایف براى دستیابى به تکامل و استقلال همه جانبه (با توجّه به ارزیابى ابعاد مختلف مسائل سیاسى، اجتماعى و فرهنگى ایران و جهان)، انجام وظایف را براى هر کس «عبادت» مى دانند و چون پذیرفته شدن عبادت در پیشگاه خدا بدون ولایت ولّى اللّه میسّر نیست، بنابراین حدیث ثقلین در آغاز وصیّت نامه سیاسى ـ الهى ایشان جاى دارد.
پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) در وصیّت نامه معروف خویش به همگان چنین خاطر نشان ساخت.
اِنّى تارِکُ فیکُمُ الثَّقَلینِ کِتابَ اللّهِ وَ عِتْرَتى...
از میان شما به سراى ابدى رخت برمى بندم و در میان شما دو چیز گرانمایه به یادگار مى گذارم: قرآن و عترت من، (این دو هرگز از یکدیگر جدا نخواهند شد تا [ در قیامت] در حوض به من ملحق گردند).
«ثَقَل» و «ثِقْل» به هر چیز نفیس و گرانبها و نیز شىِ سنگین گفته مى شود. این واژه هم چنین در مفهوم تضایفى و سنگینى نسبى به کار مى رود; مثلا شى سنگین تر در برابر شى سبک تر را «ثَقَل» مى گویند. به زاد و توشه و بار و بُنه مسافر نیز «ثَقَل» گفته مى شود. «ثِقْل» به گنج هاى نهفته در دل زمین و نیز به معنا هر چیزى که قابلیَت توزین داشته باشد و مورد رقابت مردم قرار گیرد نیز آمده است.
از وصایای مرحوم قاضی(ره) است که :
الله الله الله که دل کسی را نرنجانید...!!!
با یک حرف تلخ این نورنماز شب از بین می‌رود...
خدا شاهدست الان مردم خیلی دست کم گرفته‌اند آبرو بردن را...
خدا چند گناه را نمی بخشد: عمداً نماز نخواندن، به ناحق آدم کشتن، عقوق والدین و آبرو بردن...
فرد وارد بازار قیامت می‌شود، فکر می کند خبری است. تعجب می‌کند؛ خدایا پس چه شد؟ نمازها، عمره ها؟
می گویند تو دل شکستی...ریا کردی... زهر زبان ریختی...
در اندونزی، یک دانشجوی رشته‌ی پزشکی دانشگاه جاکارتا می‌گفت: «شما قدر این
سید را نمی‌دانید. مثل ماهی در آب هستید. نمی‌فهمید چه نعمتی دارید.» راست
می‌گفت.
در هامبورگ استاد
دانشگاهی در حاشیه‌ی نشستی علمی به من گفت: «گمان نکنید ایران را کار و
تدبیر شماها حفظ کرده است؛ وجود این مرد را که سکاندار کشتی انقلاب شماست و
هوشمندانه این کشتی را در اقیانوس‌های پرتلاطم هدایت می‌کند، دست کم
نگیرید!»
در آکرا، پایتخت غنا، عالمی دینی می‌گفت: «اگر ما مثل این مرد را داشتیم، کارهایی می‌کردیم کارستان!»
دوست پزشکی دارم که استادی با شهرت جهانی در رشته‌ی تخصصی خود است. به من
می‌گفت: «من یک آرزو دارم و آن دیدار چهره به چهره با ایشان است. نگاه
نورانی ایشان حتی از پشت صفحه‌ی تلویزیون مرا عاشق خود کرده است.» او هنوز
هم با ایمیل پیگیر وعده‌ی دیدار است و من باید دنبال کنم!
اللهم احفظ سیدنا و قائدنا و مولانا سید علی الحسینی الخامنه ای
چقدر از منش این شهدا دور شدیم
آنقدر خیره به دنیا شده و کور شدیم
معذرت از همه خوبان و همه همرزمان
ما برای شهدا وصله ی ناجور شدیم
شهدا در همه جا فاتح اصلی بودن
عجب اینجاست که ما این همه مغرور شدیم
شکر ، با سابقه ی دوستیِ با شهدا
ما عزیز دل مردم شده مشهور شدیم
و از آن برکت خون شهدامان حالا
ما مدیر کل و مسئول شده مسرور شدیم
و اگر حرفی خلاف شهدامان گفتیم
یحتمل مصلحتی بوده مجبور شدیم
پرکشیدن چه مستانه و رفتند و ما
در میان قفس نفس چه محصور شدیم
هر وقت غضب کردی، این غضبت را خاموش کن. بعضی‌ها که عصبانی می‌شوند باید
زود این غضبشان را خاموش کنند، نه اینکه برخورد تند بکنند. آقای بروجردی یک
سال روزه گرفت چون یک‌بار عصبانی شد.
کظم الغیظ در قرآن هم آیه
دارد «ولکاظمین الغیظ والعافین عن الناس والله یحب المحسنین» (سوره مبارکه
آل عمران آیه۱۳۴) کظم الغیظ یعنی خشم خود را فرو خورد: غضب کرده، اما
عکس‌العمل نشان ندهد.»
هر وقت عصبانی شدید فوراً یک خورده آب به صورتتان بزنید. یک چیزی هم یادتان می‌دهم. هر وقت عصبانی شدید دستتان را به دست یک برادری، عمویی، پدری بدهید، اثر عجیبی دارد! می‌گویند به یکی از ارحامت دستت را متصل کن تا متصل کردی، عصبانیت خاموش می‌شود.
شهیــد همـت :
زمان بـازرگان بــه من بـرچسب چریــک فدایـی زدنــد !
زمان بنـی صــدر بــرچسب منافق !
هر قدمی کــه در راه خدا و بنــدگان مستضعف او برداشتیــم
بــرچسب بارانمان کردنــد، حالا روزی ده بــرچسب دشت می کنیــم ،
اما عزیــزان من دلسرد نباشیــد
حاشا کــه بچـه بسیـجی میــدان را خالی کنــد !
پ ن :
تقدیـم بــه کسانی که بــرچسب تنــدرو بــه دست گرفتــن!
